Nie mogę przestać myśleć o tych materacach.
Nigdy w życiu nie widziałam tylu sklepów z materacami co w Brazylii (ich liczba przekracza znacznie liczbę sklepów z meblami na przykład). Na mojej drodze do pracy (30 min autobusem) jest takich sklepów przynajmniej z piętnaście. Sklepy z materacami są sterylnie czyste, panowie sprzedający mają białe jakby lekarskie kilty i całą operacja zdaje się być dużo poważniejsza, niż by się mogło wydawać. Ludzie znają się na markach materacy (?). Materac jest też produktem kosztownym - najtańszy udało mi się znaleźć na promocji za 450 zł. A te u białych panów to tak z tysiąc do trzech, czterech tysięcy złotych polskich. Wskaźnik kontrolny: płaca minimalna w Brazylii - 900 zł, płaca przedstawiciela klasy średniej o dobrych dochodach - tak z 15 tysięcy lekką ręką, tak, złotych polskich, nie mówiąc o klasie średniej wyższej czy w ogóle wyższej, z którą mam też do czynienia, ho, ho.
Powaga materaca. Wartościowanie komfortowego snu? Materac jako symbol statusu? Hedonizm? Boom klasy średniej, którą stać w końcu na dobre materace? To dlaczego materace a nie lampy? Albo dywany?
to ci sfinks z tego materaca.
Dla mnie materac w ogóle, materac jako idea, to symbol prowizorycznego życia jakie prowadzę. Ten krzykliwy w swojej surowości materac na podłodze, jako przypomnienie, ze jestem tu tylko przejazdem, ze nie potrzeba łóżka, tak jak nie potrzeba montować tych zasłon, tak jak te ozdoby na ścianach przyklejone na taśmę klejącą, które na tylu ścianach już wisiały i indyjski Kriszna, podróżnik siedzący obok misia bez ucha z belgijskiego targu.
Kiedyś nomadzi mieli namioty, dziś mają materace. Kiedyś bogaci mieli abażury ze szkła, dziś mają materace.
Materacologia. Materfizyka. Materacofobia.
Idę spać. Materac wzywa.
Nigdy w życiu nie widziałam tylu sklepów z materacami co w Brazylii (ich liczba przekracza znacznie liczbę sklepów z meblami na przykład). Na mojej drodze do pracy (30 min autobusem) jest takich sklepów przynajmniej z piętnaście. Sklepy z materacami są sterylnie czyste, panowie sprzedający mają białe jakby lekarskie kilty i całą operacja zdaje się być dużo poważniejsza, niż by się mogło wydawać. Ludzie znają się na markach materacy (?). Materac jest też produktem kosztownym - najtańszy udało mi się znaleźć na promocji za 450 zł. A te u białych panów to tak z tysiąc do trzech, czterech tysięcy złotych polskich. Wskaźnik kontrolny: płaca minimalna w Brazylii - 900 zł, płaca przedstawiciela klasy średniej o dobrych dochodach - tak z 15 tysięcy lekką ręką, tak, złotych polskich, nie mówiąc o klasie średniej wyższej czy w ogóle wyższej, z którą mam też do czynienia, ho, ho.
Powaga materaca. Wartościowanie komfortowego snu? Materac jako symbol statusu? Hedonizm? Boom klasy średniej, którą stać w końcu na dobre materace? To dlaczego materace a nie lampy? Albo dywany?
to ci sfinks z tego materaca.
Dla mnie materac w ogóle, materac jako idea, to symbol prowizorycznego życia jakie prowadzę. Ten krzykliwy w swojej surowości materac na podłodze, jako przypomnienie, ze jestem tu tylko przejazdem, ze nie potrzeba łóżka, tak jak nie potrzeba montować tych zasłon, tak jak te ozdoby na ścianach przyklejone na taśmę klejącą, które na tylu ścianach już wisiały i indyjski Kriszna, podróżnik siedzący obok misia bez ucha z belgijskiego targu.
Kiedyś nomadzi mieli namioty, dziś mają materace. Kiedyś bogaci mieli abażury ze szkła, dziś mają materace.
Materacologia. Materfizyka. Materacofobia.
Idę spać. Materac wzywa.
